Мұрағат – өткенді сақтаудың тәсілі ғана емес, сонымен бірге бұл қиял кеңістігі - өзіміздің кім болғанымызды, кім болып бара жатқанымызды және қайда ұмтылып жатқанымызды елестету әрекеті. Көрме дәл осы сұрақтан басталады: 1990–2000 жылдары Орталық Азия қазіргі заманғы өнер тілінде өз жолын қалай пайымдады?

Экспозиция «Целинный» заманауи мәдениет орталығы жобасының «Документация» цифрлық мұрағатының негізінде құрылған. Бұл классикалық ретроспектива да емес, сызықтық баяндау да емес. Мұнда ұсынылған объектілер өз хикаясын баяндайды, ал онда уақыттың үзік-үзік, қозғалмалы және полифониялық бейнесі жасалған.

Тоқсаныншы жылдардың соңы мен екі мыңыншы жылдардың басын қамтитын уақыт шеңбері шартты түрде белгіленген. Мақсат — тәуелсіздік алған Орталық Азия елдерінің халықаралық заманауи өнер контексіне қалай қосылып жатқанын байқап, өзін-өзі түсінуі мен өзін әлемге танытуын қалай қайта қалыптастырып жатқанын көру. Бір жағынан, бұл аймақ жаһандық мәдени кеңістікте әлемге «белгісіз аймақ» болып көрінсе, екінші жағынан, жад, білім тізгінін өз қолына алу және өзінің тағдырын өзі шешу арқылы өзін-өзі таниды.

Мұрағатқа терең үңілу шығармашылық өзара байланыс құру актісіне айналады. Мұрағат объектілері қатып қалған артефакт емес, тірі материал ретінде көрінеді. Көрермендермен, суретшілермен және зерттеушілермен диалогқа түседі. Осынау өзара байланыс орнатуда өткеннің бейнелері жаңаша түсіндіріліп, бүгінгі дүниеге сұрақ қояды. Қазіргі таңда бұл аймақ қалай және кім болып көрінеді? Заманауи өнер картасындағы оның беталысы қандай?